Maak zo veel mogelijk fouten
Als je iets nieuws wilt leren, dan gaat dat met een proces gepaard.
Zo ben ik onlangs begonnen met motorrijlessen. Zodra de eerste euforie was geweken over het feit dat ik ECHT ZELF op een motor zat, kwamen de vertwijfeling, angst en frustratie om de hoek kijken. En toen ik bij mijn proefles al meteen van de motor afviel, en de tweede les ook, en de afgelopen (5e) les weer, raakte mijn irritatie een topniveau….”ik MOET dit toch kunnen leren”, houdt ik me voor. Dit zette me aan het denken.
Vallen en opstaan
Leren gaat nu eenmaal met vallen en opstaan. Dat leren we als kind al heel letterlijk als we proberen te leren lopen. Als volwassenen vinden we het de normaalste zaak van de wereld dat kinderen letterlijk vallen en opstaan als ze zich het lopen eigen maken. Vaak vinden we dat zelfs schattig.
Waarom houdt dat dan op als we ineens volwassen zijn? Waarom zouden we als we de volwassen leeftijd hebben bereikt ineens iets nieuws na een keer perfect meester moeten kunnen maken? Dat is niet realistisch.
Misschien heb jij hier geen last van. Prijs je dan tot een van de weinige gelukkigen die geduldig is met zichzelf. Je hoeft de rest van dit stuk dan niet meer te lezen. 😉
Heb jij hier in je leven in meer of mindere mate wel last van, dan is het goed om te begrijpen dat dit soort perfectionisme je leerproces om zeep helpt. De kans dat je opgeeft wordt groter en de irritatie omdat je niet bent waar je vindt dat je zou moeten zijn zorgt er juist voor dat je stresshormonen omhoog gaan en dat je juist minder presteert dan je zou kunnen.
De vier stadia van het leren
Een enorme eye-opener was het voor mij toen ik het volgende plaatje in mijn opleiding te zien kreeg:
Het proces van leren is dus in vier verschillende stappen te verdelen, waarbij je ze chronologisch afloopt.
Stadium 1: je weet niet wat je niet weet
Dit is het typische voorbeeld van mijzelf toen ik voor het eerst op de motor stapte. Ik had al een flink aantal keren achterop gezeten en ik zou dit toch zeker kunnen?
In dit stadium ben je vol goede moed en zie je alleen maar de mogelijkheden.
Stadium 2: je weet wat je niet weet
Dit is waar de frustratie en de irritatie kan ontstaan. Je wordt je plotseling akelig helder bewust van wat je NIET kunt of weet: getuige mijzelf toen ik van de motor afrolde….Pijnlijk kan dit zijn (letterlijk soms: Ik hield er een lelijke blauwe heup aan over en een lichtjes verzwikte enkel), maar het is een noodzakelijke stap naar het je eigen maken van een nieuwe skill. Afhakers haken vooral in dit stadium af. Weet dat het van voorbijgaande aard is en dat het betekent dat je iets nieuws aan het leren bent! Hou je focus op het positieve beeld dat je had voordat j eer aan begon.
Stadium 3: Je weet wat je weet.
Dit is het stadium waar het leerproces weer leuk begint te worden. Je begint dingen te snappen en te kunnen en je krijgt het gevoel dat je de geleerde stof begint te beheersen. Eureka momenten kunnen hier ontstaan.
Zo’n moment had ik afgelopen week toen ik zonder kleerscheuren een aantal oefeningen en een mooie groene route heb afgelegd en ik echt heb genoten van het motorrijden. Deze momenten dienen als motivatoren om door te gaan.
Helaas willen de stadia in stap 2 en 3 elkaar wel eens afwisselen aangezien elke stof meer en minder moeilijke onderdelen voor je bevat.
Zo kan ik nu remmen en slalommen, maar voor de U-bocht zit ik nog hevig in stadium 2…getuige wederom een blauwe heup vandaag….
Denk dan niet dat je er nooit komt. Focus op datgene wat je wel allemaal al kunt en/of bereikt hebt.
Stadium 4: Je weet niet wat je weet.
Als je hebt leren autorijden of fietsen, dan weet je dat je het ooit hebt moeten leren, dat het misschien wel moeilijk was, maar op dit moment stap je gewoon in de auto of op de fiets en ben je bij je plaats van bestemming voordat je er erg in hebt. Het geleerde zich in het stadium van automatismen. Gelukkig hebben we deze mogelijkheid en dit is waar we het voor doen. Het zou namelijk nogal ondoenlijk zijn als je voor elke skill in je leven bij elke stap moest nadenken hoe het ook alweer moest. In het vierde stadium verkeer je dus in het automatisch doen wat je geleerd hebt. De kroon op je werk.
Zo gaat het ook bij het opbouwen van een business. Er zijn altijd nieuwe dingen die je uitdagen en die je je eigen wilt maken. Zeker in het begin van je praktijk kom je dit veel tegen.
De grootste fout die je op dat moment kunt maken is om te verlangen dat je het al kunt op het moment dat je in stap 2 van het leerproces zit.
Maak zo snel mogelijk zo veel mogelijk fouten
“Fail fast and frequently” leerde ik op mijn business cursus. Helder en goed advies, merk ik. Als je jezelf toestaat om fouten te maken, dan is je leercurve heel stijl. Sta jezelf dus toe om vooral in het beginstadium zo veel mogelijk fouten te maken. Hierdoor vergaar je onbetaalbare informatie, namelijk: je weet PRECIES hoe iets NIET moet! Het is niet voor niets dat ze in Amerika zeggen dat je als zelfstandig ondernemer minstens eenmaal failliet hebt moeten gaan. Je hebt dan ervaring in het ondernemerschap die je nooit meer afgepakt wordt.
Nu verkondig ik niet dat je failliet zou moeten gaan -liever niet natuurlijk – maar ik breek juist een lans om je er goed over te laten voelen als er dingen misgaan.
Maak vooral in het begin zo veel mogelijk fouten. Daar leer je het meeste van en daar wordt je succesvol van!
Geniet dus vooral van het proces en fail fast and frequently.
Happy failing!
Ik kijk er alweer bijna naar uit om op de motor onderuit te glijden…… 😉
